Öyküyü okuyan ve dramatize etmekisteyen öğrenci gruplarımız kendi doğaçlamalarını da katarak hikayeyi canlandırdı. Biz de kamerayla çektik. İzlemek için TIKLA
Beli bükük bir ihtiyar, yere doğru eğilmiş bir ağacın altında ağlıyordu. Biraz önce yanına gelen genç, ondan bir içki parası istemiş, hemen sonra bir de tokat atmıştı. Yardım için koşanlar, neler olup bittiğini öğrenmek isteyince, yaşlı adam:
— Eski bir borcum vardı, onu istedi! dedi. Yapması gereken şeyi yaptı, sâdece. Çevresindekiler, ihtiyar adamı yerden kaldırırlarken, bir delikanlı onun koluna girip:
— Fazla hırpalandınız! dedi. Ağacın gölgesinde biraz oturalım mı?
Yaşlı adam, büyük bir üzüntüyle:
— Bu ağacın altında dinlenmem mümkün değil! dedi. Belki de hiçbir zaman olmayacak.
Delikanlı, söylenenden hiçbir anlamamıştı. Büyük bir merak içinde kendisine bakarken, onun tekrar ağladığını gördü.
Yaşlı adam, bir süre gözyaşı döktükten sonra:
— Elli yıl kadar önceydi, diye devam etti. Rahmetli babamı, sigara parası vermediği için, bu ağacın altında azarlamıştım. Yani biraz önce, evlâdımın beni dövdüğü yerde.
Delikanlı hiçbir şey diyemedi. Ve şimdi daha da bitkin görünen ihtiyarın sakinleşmesini bekledikten sonra, onu arabayla evine bırakmayı teklif etti.
Adam, titrek adımlarla yoluna koyulurken:
— Evim, oldukça uzaklarda yavrum, dedi. Ama ben, yürüyerek gideceğim oraya. Hem şehir dışındaki kabristana uğrayıp, bir fatihayla öpeceğim babamın ellerinden.
