Aşağıdaki Mektup hikayesini okuyan öğrencilerimizden bazıları, bu öyküyü dramatize etmeyi istedi. Bunlardan bazı kareler... 

Mektup
ÇOCUK, babasından aldığı harçlığı sağa sola dağıtmış ve futbol topu için parası kalmamıştı. Bir kaç hafta sonra yaz tatiline girecek olması, onu bu konuda endi­şelendirip yeni kaynaklar aramaya sevk ediyordu. Ev­lerine gelen son aylık dergide: "Her hizmetin bir ücret karşılığında olduğu"nu okuyunca, sevinçle havaya sıç­radı. Buna göre, ailesine yaptığı yardımların da bir kar­şılığı olmalıydı.

Çocuk bu düşünceyle hemen harekete geçti ve gördüğü işlerin listesini çıkardıktan sonra, yanlarına ücretlerini yazdı. Fırından ekmek almak için yüz kuruş, çöp dök­mek için iki yüz kuruş, annesiyle beraber pazara gitmek için bir ytl, hiç de fazla sayılmazdı.

Aylık toplamı yirmi ytl’ yi bulan listeyi imzalayıp annesinin çantasına koyduğunda, bu akıllıca keşfinden ötürü gözleri parlıyordu.

Ertesi gün yatağının başucunda yirmi ytl ile birlikte, bir küçük kâğıt buldu. Kendi hazırladığı listeye benzeyen ve annesinin imzasını taşıyan bu kâğıtta:

"Seni hayatım pahasına dünyaya getirmemin, yıl­larca bezlerini yıkamamın, bin bir güçlükle besleyip bü­yütmemin karşılığı sadece sevgindir ve yanağından al­dığım öpücüktür" yazıyordu. "Kazandığın parayı, güle güle harca yavrum!."